zaterdag 8 november 2014

Tine Embrechts leest hilarisch dagboek voor aan Koen Wauters

Tine Embrechts leest hilarisch dagboek voor aan Koen Wauters

Tine Embrechts hield vroeger elke dag trouw een dagboek bij. Daarin staan heel wat ontboezemingen over ... Koen Wauters, en ze heeft er geen probleem mee om die vanavond in Beste Kijkers voor te lezen aan de Clouseauzanger himself. De kleine Tine bleek in 1989 in ware bakvissenstijl nogal verknocht aan Koen, hoewel 'iedereen die ze kende hem stom vond'.

"Het gaat niet over seks" (maar toch wel)

Nele Bauwens toert met eerste solovoorstelling

Actrice en zangeres Nele Bauwens staat voor de eerste keer alleen en figuurlijk naakt op het podium, met haar show 'Ik moet beter luisteren'. Dapper, gedurfd, en meer dan verdienstelijk, zeker qua zang en eigen composities. Toch is er nog werk aan de winkel.

Als iemand uitpakt met een voorstelling die 'cabaret' wordt genoemd, is onze belangstelling gewekt. En inderdaad, op het podium staat enkel een Wurlitzer-piano, een tafel met wat drank en enkele kleine attributen. Alleen 'Neleken' in een groen jurkje en rode pumps.

Dat Nele Bauwens niet pas komt kijken, weten we van het theaterstuk 'De Alpenzusjes', dat ze met Dahlia Pessemiers bedacht. Haar professionele vuurdoop kreeg ze met 'WACKO', van Manou Kersting en Chiel van Berkel. Later speelde ze met theatergezelschappen als De Roovers en Bronks en in de tv-series 'Spoed' en 'Zone Stad'. Als zangeres deed ze ervaring op bij de mambo big band El Tattoo Del Tigre, de groep Hormonia (met Karlijn Silleghem en Tine Embrechts) en met het Jukebox-concept (met Lucas Van den Eynde en Tine Embrechts).

'Ik moet beter luisteren' is haar eigen ding, waarin ze haar acteer- en muziektalent laat samenvloeien. Ze neemt de toeschouwer mee op een tocht door haar jeugd, haar eerste relaties en teleurstellingen.
Opa varkensboer

"Ik ga het niet over seks hebben", stelt ze aan het begin van de show. "Seks... eikes. Wat is er mis met een goed gesprek?"

Maar helaas, een groot deel van haar grappen over exen blijkt toch over seks te gaan. Op zich niks op tegen, alleen moet je met dit thema sterk uit de hoek komen, wil het grappig zijn. Dat laatste lukt niet helemaal. Enkele flauwe seksuele toespelingen en wat karikaturale, te lang uitgesponnen verhalen over (de seks met) eerste vriendjes dikke Laurent, boerse Michel en ontrouwe Abdelkader kunnen niet overtuigen.

Beklijvender zijn de passages over haar grootmoeder die een café openhield in het idyllische Galmaarden en haar kleindochter van wijze raad voorzag, en over haar opa, de varkensboer, die ze assisteerde door met haar emmertje het bloed van het pas geslachte varken op te vangen.

Maar nog sterker komt Nele Bauwens uit de hoek als ze begint te zingen. Persiflages op hits als 'Als een leeuw in een kooi' zijn er soms wat over, maar goed gedaan. De cover 'Je suis malade' van Dalida schept verwachtingen die verderop in de voorstelling worden ingelost. Dat is naar ons gevoel de échte Nele Bauwens, achter haar piano haar eigen liedjes zingend. Nummers als 'Theo', 'Mijn kintj' en 'Als ik naar jou kijk' pakken je echt vast, voeren je mee en smaken naar meer.

Alleen jammer dat ook daar af en toe een grappig bedoelde, plastische apotheose aan wordt gebreid. Bauwens' grote voorbeeld, Brigitte Kaandorp, komt daarmee weg, Bauwens zelf (nog) niet.